วันเสาร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554

Program 6.2 :: รุปทรงและที่ว่างแห่งอริยบท

โปรแกรมที่ 6.2 เป็นงานต่อเนื่องจากโปรแกรมที่ 6.1
วัตถุประสงค์พื่อประมวลความรู้ทั้งหมดที่ได้เรียนมา ฝึกฝนกระบวนการวิเคราะห์
และทดลอง เพื่อสร้างสรรค์รูปทรงและที่ว่าง

คำสั่ง ให้นิสิตนำผลงานจากโปรแกรม 6.1 มาพัฒนาสร้างเป็นรูปทรงและที่ว่าง
สามมิติ เพื่อรองรับการใช้งานของมนุษย์จำนวน 1 คน ซึ่งสามารถใช้สอยที่ว่าง
ภายในของรูปทรงนั้นด้วยกิริยาท่าทางอย่างน้อย 1 อิริยาบถ ข้อกำหนดเดียวกับ
โปรแกรม 6.1 จัดทำ ตามขนาดของวัสดุจริง ย่อขนาดของมนุษย์ลงมาใน
อัตราส่วน 1:5 และจัดทำแบบ (Plate) เพื่อนำเสนอผลงาน 2 แผ่น
Plate แสดงการศึกษาพัฒนาแบบตั้งแต่ Program6.1
Plateแสดง ModelStudyครั้งสุดท้ายและSKD FinalProject
   ผลงานนี้เป็นเป็นผลงานต่อเนื่องจากโปรแกรม 6.1 ที่ทางเรานำมาพัฒนา
ปรับปรุงข้อเสียของงานที่ผ่านมา เราพบว่าเมื่อยิ่งต่อโครงสร้างที่ใหญ่มากขึ้นเพียงใด
วัสดุจะไม่สามารถรับน้ำหนักของทั้งหมดได้ เราจึงพยายามคิดและหาวิธีแก้ไขปัญหานี้
แล้วได้ค้นพบว่า หากมีโครงสร้างหลักที่แข็งแรงกว่านี้ ผลงานก็จะสามารถคงรูปอยู่ได้
ด้วยตัวของมันเอง เนื่องด้วยไม้จิ้มฟันผลิตจากไม้ไผ่ไม้เสียบอาหารก็เช่นกัน เราจึงนำ
ไม้เสียบอาหารมาใช้ในการพัฒนาแบบครั้งสุดท้ายก่อนทำงานจริง เรานำไม้เสียบ
อาหารมาเหล่าปลาย และได้เป็น Unit Form 2 ขนาด คือขนาดใหญ่กับขนาดเล็ก
โดยให้ขนาดใหญ่เป็นโครงสร้างหลัก ผลงานมีความแข็งแรงและสามารถคงรูปอยู่ได้
ด้วยตัวของมันเอง แต่ด้วยขนาดที่ต่างกันเกิดไปทำให้ผลงานคงรูปได้ไม่นาน
   ทางผู้จัดทำจึงลงความเห็นกันว่าน่าจะขนาดกลางเพิ่มเข้ามา ทำให้เกิดเป็น
Unit Form 3 ขนาด คือ เล็ก กลาง ใหญ่ แล้วนำมาขึ้นโครงสร้าง โดยให้
ขนาดใหญ่เป็นโครงสร้างหลักเช่นเคย เสริมความแข็งแรงด้วยขนาดกลางตกแต่งและ
ต่อเติมด้วยขนาดเล็กและได้ค้นพบว่าโครงสร้างสามารถอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง
ตามหลักที่ทางเราได้วางไว้ 

 
แต่ปัญหาเก่าที่เคยเกิดขึ้นก็กลับมาเมื่อต้องมีการเคลื่อนย้ายผลงานมาส่งผลงานไม่
สามารถเคลื่อนที่ได้ เพราะการเชื่อมต่อกันนั้นไม่มั่งคงมากพอ ทางคณะผู้จัดทำ
จึงจำเป็นต้องประสานต่อแต่ละชิ้นด้วยกาว มิฉะนั้นผลงานจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้
 
เมื่อตรวจงาน ได้รับคำวิจารณ์จากคณะอาจารย์มากมาย ทางคณะอาจารย์ได้แนะนำ
ว่าผลงานมีความน่าสนใจ ทั้งในเรื่องของการคัดเลือกวัสดุ และเทคนิคการประสานต่อ
ที่เรานำมาใช้ แต่หากเราไม่ใช่กาวในผลงานนี้ งานจะมีความน่าสนใจมากกว่านี้
อาจจะเชื่อมต่อกันด้วยเชือกหรือด้าย เพื่อนให้เกิดเป็น Unit Form แม้อาจจะต้อง
ใช้เวลานานแต่ก็คุ้มค่าที่จะสร้างสรรค์ผลงานออกมา โครงสร้างอาจมีความแข็งแรง
เช่นกัน และสามารถทำได้ หากดูจากบ้านเรือนไทยสมัยเก่า ที่เป็น เรือนเครื่องผูก

   ผลที่ได้รับจากการทำงานครั้งนี้ ได้รับประสบการณ์มากมายหลายเรื่องทั้งเรื่องของการ
ทำงานร่วมกับผู้อื่น การออกแบบและการนำเสนอ การที่เราได้พบกับอุปสรรคมากมายใน
การทำงาน ทำให้เราเป็นคนมีความคิดที่จะแก้ไขและพัฒนาข้อผิดพลาดของเราต่อไปเป็น
บทเรียนที่มีค่ามากในการเรียน แม้จะพบเจอกับปัญหามากมายจากการทำงานแต่เราก็จะ
สามารถผ่านมันไปได้ :-)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น